آزمایشگاه بافت شناسی جانوری با موضوع بررسی بافت پوست

پوست، تمام قسمت های بدن را پوشانده و از عوامل آسیب رسان بیرونی در برابر آسیب و کاهش رطوبت محافظت می کند. مو، ناخن، غدد عرق و غدد چربی از ضمائم پوست هستند.
مساحت پوست یک انسان بالغ حدود 6/1 متر مربع است. ضخامت پوست با سن، جنسیت و بسته به عضو بدن متغیر است. معمولاً پوست آقایان از پوست خانم ها ضخیم تر است. در خانم ها ضخامت چربی زیر پوست بیشتر است. پوست پلک، نازک ترین و پوست کف پا، ضخیم ترین بخش های پوست بدن هستند.
سطحی ترین لایه پوست اپیدرم می باشد که خود از لایه های مختلفی تشکیل شده است. عمقی ترین لایه اپیدرم، لایه بازال نام دارد که در واقع محل زایش سلولهای پوستی می باشد. به همین دلیل آن را لایه زایا نیز می نامند. سلولهای پوستی لایه زایای اپیدرم (کراتینوسیتها) از طریق تقسیم سلولی ظرف مدت یک ماه زائیده شده و به یک لایه بالاتر منتقل می شوند.
به خارجی ترین لایه سطح روپوست در پوست انسان لایه شاخی ( اِستراتوم کورنِئوم) گفته می‌شود. لایه‌ای که به‌طور مکانیکی در تماس مداوم با دنیای اطراف است و اجسام و اشیاء مختلف با آن اصطکاک ایجاد می‌کنند و مملو از سلول‌های مرده و فاقد هسته و اندامک‌ یاخته‌ای(اُرگانل) است. شکل و ساختار این لایه٬ پوست را از عفونت٬ تبخیر سریع آب سطحی و آسیب‌های مداوم مکانیکی-شیمیایی درامان نگه ‌می‌دارد. واژه شاخی از آن‌جا آمده که پس‌از کشف کراتین در شاخ حیوانات توسط دانشمندان٬ وجود چنین حجم کراتین در بیرونی‌ترین لایه پوست باعث شد که اصطلاح لایهٔ شاخی را همواره برای خود نگه دارد.
درم زیر اپیدرم قرار گرفته و توسط یک غشاء از آن جدا شده است. اما مثل اپیدرم ساختار لایه لایه ندارد. درم در واقع بستر و محل تغذیه اپیدرم می باشد. استحکام و انعطاف این بستر به علت وجود رشته های کلاژن و الاستین است که به صورت یک شبکه فیبری در سرتاسر درم تنیده شده اند. کلاژن فراوانترین رشته فیبری تشکیل دهنده این بستر است، بطوریکه 85 درصد وزن خشک درم را کلاژن تشکیل می دهد. کلاژن مسئول استحکام پوست است. الاستین با وجود اینکه تنها 2 درصد کل پروتئینهای درم را تشکیل می دهد، اما مهمترین عامل کشسانی و قابلیت انعطاف پوست محسوب می شود.
ادامه... .