توضیحات:

مقدمه:
علم زراعت فعاليت هايي از انسان را در بر مي گيرد که به منظور تامين نيازمنديهاي بعضي از گياهان و در نتيجه بهره گيري از حداکثر قدرت توليدي آنها انجام مي شود. اين فعاليتها را , علاوه بر کاشتن و برداشتن محصول و حفاظت آن در مقابل آفات , امراض و علفهاي هرز , مي توان عموماٌ شامل تغيير در عوامل محيطي موثر بر رشد گياه عبارنتداز هوا , حرارت , باد , آب , نور , خاک و مواد غذايي . انسان قادر است بعضي از اين عوامل را مستقيماٌ تغيير دهد . ولي غالباٌ مجبور است شرايط را براي بهره وري بيشتر و بهتر از اين عوامل مناسب سازد .
 امروزه ازدياد جمعيت جهان سبب افزايش تقاضا براي محصولات کشاورزي شده است بيش از دوسوم جمعيت دنيا در ممالک در حال توسعه زندگي مي کنندو بيش از 20% جمعيت ممالک توسعه نيافته در قحطي بسر مي برند و متجاوز از 50% فقر غذايي دارند که خود عامل مهم سلامت و قدرت کار است که البته حالات فوق هنگامي صادق است که نابسامانيهايي به سبب _سيل _زلزله _خشکسالي و جنگ و غيره روي ندهد و وضع را از انچه که هست بدتر نکندآنچه علم کشاورزي ،بخصوص زراعت عهده دار آنست عبارت از توليد محصولات زيادتر و با کيفيت بهتر است که بتواند جوابگوي ازدياد جمعيت باشد ، تا بدين وسيله فقر غذايي و گرسنگي را از ميان بردارد.
فصل اول
موقعيت و شرايط آب و هوايي منطقه کشت:
پراكنش و توزيع گياهان در عرضهاي جغرافيايي مختلف و همچنين در ارتفاعات متفاوت در  ر ابطه با عوامل محيطي و به خصوص بارندگي و درجه حرارت و در مرحله بعد شرايط فيزيكي و شيميايي خاك مي باشد . اي موضوع در ارتباط با گياهان زراعي نيز صادق است . بدين ترتيب شناخت عوامل مختلف محيطي و انتخاب گياهان مناسب براي شرايط متفاوت از مهمترين عوامل موثر در توليد است .بدين ترتيب به منظور بهره گيري هر بيشتر از منابع محيطي و كاهش خسارت وارده به محيط از طريق به كار گيري اصول صحيح اكولوژيكي در اكوسيستم هاي زراعي و نيز كاربرد روشهاي منطقي توليد ، بحث اكولوژيكي گياهان زراعي مطرح مي شود .
تقسيم بندي اقليمي ايران
فيزيو گرافي ايران :
         كشور ايران فلاتي كوهستاني است و در حدود 78 درصد از مناطق آن داراي ارتفاعي بيش از 500 متر مي باشد . در زير توزيع مناطق بر حسب ارتفاع آنها آورده شده است :
مناطق داراي ارتفاع بيش از 2000 متر از سطح دريا          7/15 درصد  
مناطق داراي ارتفاع 2000-1000  متر از سطح دريا         3/25 در صد
مناطق داراي ارتفاع 1000- 500   متر از سطح دريا         3/9   در صد   
مناطق داراي ارتفاع 500  -  28    متر از سطح دريا         1/20 درصد
مناطق داراي ارتفاع كمتر از 28    متر از سطح دريا         6/1   درصد
منطقه كوهستاني : اين ناحيه شامل رشته كوههاي البرز در شمال و ر شته كوههاي زاگرس درجنوب غربي است . اين دو رشته كوه در شمال غربي به يكديگر مي پيوندند . رشته كوه البرز ديواري را در شمال كشور تشكيل مي دهد كه از شرق تا غرب امتداد دارد . مر تفع ترين قله آن 5866 متر از سطح دريا ارتفاع دارد . رشته كوه زاگرس از مرز تركيه در شمال غربي تا خوزستان در جنوب شر قي كشيده شده است . اين رشته كوه 1000 كيلومتر طول و حدود 200 كيلومتر عرض داردو قله مرتفع آن 4500  متر از سطح دريا ارتفاع دارد. اين رشته كوه در جنوب كرمان به دو شاخه تقسيم مي شود.آتشفشان تفتان بخشي از شاخه شمالي را تشكيل مي دهد و شاخه جنوبي در امتداد درياي عمان به طرف مرز پاكستان امتداد دارد .
ناحيه فلات : منطه فلات بين رشته كوههاي زاگرس و البرز واقع شده و مثلثي را در مركز ايران تشكيل ميدهد . ارتفاع اين ناحيه بين 500 تا 2500 متر متغير مي باشد . مرتفع ترين نقاط در شمال شرقي و شرق واقع بوده و با حركت به سمت غرب از ارتفاع آن كاهش مي يابد .كوههاي اين ناحيه شيب تند و لخت دارند و تنها دردامنه هاي آنها خاكـهاي آبرفتـي كه معمولا داراي سنگ و قلوه سنگ مـي باشد ، وجــود دارد . رودخانه هاي اين نواحي كم عمق بوده و تنها بعد از بارندگي مدتي داراي آب هستند .